رابرت کاپا

عکاس جنگ و فتوژورنالیست مجارستانی است. شهرت وی بیش‌تر به دلیل عکس‌های او از جنگ داخلی اسپانیا، جنگ دوم چین و ژاپن، جنگ جهانی دوم، جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸) و جنگ اول هندوچین است.

وی در سال ۱۹۴۷، آزانس بین‌المللی عکس مگنوم را به همراه سه عکاس دیگر به نام‌های هانری کارتیه برسون، جورج راجر و دیوید سیمور تاسیس کرد

اندری فریدمن در سال 1914، در بوداپست متولد شد و قدم به دنیایی گذاشت که کشمکش میان ملتها در آن موج می زد. اندری در نوجوانی که پسری فقیر اما باهوش و احساساتی بود درگیر جریانات انقلابیون چپ گرا شد و به دنبال هیجان و خطر رفت. زمانیکه 18 سال بیشتر نداشت عازم برلین شد تا در آنجا فتوژورنالیسم را فراگیرد . اولین موفقیت او در سال 1932 به وقوع پیوست؛ زمانیکه تروتسکی برای صحبت در مورد انقلاب روسیه به استادیوم کپنهاگ آمده بود و کار عکاسی از او برعهده ی اندری گذاشته شد. به گفته کرشو نویسنده کتاب بیوگرافی کاپا عکس های او از تروتسکی هیجان انگیزترین عکس های آن روز بودند.

بعدها اندری فرید من به نام کاپا مشهور شد. با افزایش قدرت نازی ها در آلمان، فریدمن عازم پاریس شد. در فرانسه مبارزات صنعتی و اجتماعی اواسط دهه ی 1930 را به تصویر کشید تا بتواند از این راه امرار معاش کند. در همان زمان مجذوب خانمی به نام " گردا تارو " شد و با او ازدواج کرد . تارو نه تنها شریک زندگی ، بلکه در کار و رویاهای او نیز شریک بود. آنها به کمک یکدیگر رابرت کاپا را کشف کردند؛ عکاسی معروف ، ثروتمند و با استعداد که نامش در زیر یک عکس برقیمت آن می افزود .

کاپا و همسرش در سال 1936 به طرف اسپانیای جنگ زده حرکت کردند تا با دوربین هایشان به جنگ استبداد و خودکامگی بروند . در همان سال تارو ، در آنجا در یک حادثه رانندگی در جاده جان خود را از دست داد . کاپا بسیار اندوهگین بود زیرا بخشی از وجودش را از دست داده بود و تا مدتی تحت تاثیر این حادثه بود.

رابرت کاپا از معروف ترین عکاسان جنگ در طول قرن بیستم به شمار می آمد . وی استانداردهای متداول در زمینه ی عکاسی جنگی را پایه گذاری کرد . او از پنج جنگ مختلف عکاسی کرد : جنگ های داخلی اسپانیا، دومین جنگ چینی ها و ژاپنی ها، جنگ جهانی دوم در سراسر اروپا، جنگ عرب ها و اسرائیلی ها در سال 1948 و اولین جنگ هندوچین. او جریان جنگ جهانی دوم را در لندن ، آفریقای شمالی، ایتالیا، نبرد نورمندی در ساحل اوماها و نهضت آزادی پاریس دنبال کرد.

هنگام عکاسی از لحظات دراماتیک، برای کاپا توجه به مسائل فنی در درجه دوم اهمیت قرار داشت . عکس های مهیج او من جمله عکس هایی که در طی هجوم نورمندی در 1944 گرفته شد، توانستند به گونه ای منحصر بفرد، خشونت جنگ را به تصویر درآورند. در سال 1947 کاپا به همراه چند عکاس دیگر، آژانس عکس مگنوم را تاسیس کردند . این موسسه اولین مرکز گروهی برای تمامی عکاسان آزاد دنیا به حساب می آید.

کاپا معروف ترین آثار خود را در ژوئن 1944 روز هجوم نورمندی ثبت کرد. در آن روز او همانند سایر سربازان نزدیک ساحل شنا کرد ولی به جای تفنگ ، خود را به دوربینش مسلح نموده بود. در چند ساعت اول کاپا 106 عکس از حمله و تجاوز دشمن گرفت ، اما یکی از اعضای مجله لایف لاندن در تاریک خانه فیلم ها را بیش از حد در خشک کن قرار داد و باعث ذوب شدن امولسیون نگاتیو ها شد و سه حلقه و نیم از فیلم های او را خراب کرد. در مجموع فقط 11 فریم به دست آمد. جایگزینی امولسیون ذوب شده در نگاتیو حالتی سراسیمه و رعب آور در تصویر القا می نمود بطوریکه بینندگان نه تنها می توانستند تصویر راببینند بلکه می توانستند کاملا در جو میحیطی که سربازها در آن می جنگیدند نیز قرار گیرند. مجله لایف 10 فریم از آن عکس ها را در شماره 19 ژوئن خود چاپ کرد و در شرح آنها نوشت: " اندکی خارج از فوکوس " و این طور توضیح داد که در اثر هیجان موجود در آن صحنه دست کاپا دچار لرزش شده است ولی کاپا این مسئله را انکار کرد.

در اوایل دهه ی 1950 ، زمانی که کاپا جهت برپایی نمایشگاهی از طرف شرکت عکس مگنوم عازم ژاپن شده بود، مجله لایف از او خواست تا به آسیای جنوب شرقی که درگیر اولین جنگ هندوچین بود برود. علی رغم آنکه او چند سال قبل قسم خودره بود که دیگر از هیچ جنگی عکاسی نکند، این ماموریت را پذیرفت و به همراه یک هنگ فرانسوی و دو روزنامه نگار تایم – لایف عازم آنجا شد. در 25 می 1954 وقتیکه در حال عبور از منطقه ای خطرناک بود، کاپا از ماشینش پیاده شد و از جاده ای بالا رفت تا از آن بالا عکاسی کند. در حدود 5 دقیقه بعد ، صدای انفجاری شنیده شد، پای کاپا بر روی یک مین رفته بود. وقتی همکارانش به صحنه حادثه رسیدند، او هنوز زنده بود ، اما پای چپش تکه تکه شده و زخم عمیقی در سینه اش به چشم می خورد. کاپا به یک بیمارستان محلی کوچک منتقل شد اما در لحظه ی ورود به آنجا جان خود را از دست داد. او در حالیکه دوربین در دستانش بود چشم از دنیا فرو بست